yara bere içinde saraybosna hala.. sakız gibi bembeyaz perdelerin altında uzanan duvarlar mermi delikleriyle dolu. kimsenin yüzünde bir tebessüm yok, donuk, üzgün bir şehir. empati yeteneği yüksek bir insan olarak ciğerimi paramparça eden insan yüzleri doluydu sokakları. koccaman bulvarlar onları hakkıyla dolduracak bir kalabalığa sahip değil henüz. başçarşı bursa'nın eski bir caddesinden farksız sade ve sıcaktı. en güzel şey şüphesiz yoğurt soslu 'burek' ti ve servisi yapan kadının güzelliği de unutulacak gibi değildi :) savaş müzesi, sığınak vs gibi savaşın iç sıkıcı yerlerine gezi düzenleyen turlar var. bilinçli bir biçimde katılmadık şehrin kendisi yeterliydi çünkü. bu nedenle birçok yerde okuduğum gibi şöyle süpper, böyle harkuleyd! yazamayacağım çünkü orda yaşanan acıları hissetmeyip laylay bir biçimde gezemeyecek kadar aklımız başımızdaydı. her yer haremlik selamlık türkiye'den gelen turistlerle dolu, şaşırmayın. velhasıl hırpalanmış ama değerinden hiçbirşey kaybetmemiş bir mücevher gibi saraybosna. acıların hafiflemesi için birkaç kuşak geçmesi gerekecek elbette, ben de kurtuluş savaşını göbeğinde yaşasam bu kadar gevrek (!) gülemezdim eminim...
