hafta içi yaşamayı özledim, paramparça yaptığımız zamanı sadece mevsim döngüleriyle yaşamayı özledim. tüm yaratıcılığımı soğuran modern çalışma düzeninden sadece başıma ağrı sokan hafta sonları uzaklaşabiliyor olma fikri canımı sıkıyor.
'spontane yaşamama izin verin çok daha verilmli olurum' cümlesiyle 'yok ben böyle iyiyim bana ne dayatılıyorsa alırım' cümlesi arasındaki ince çizgide yürüyen az insan var. soru soran, cevapları kazıyarak bulan çok az insan var. bulduğu cevapları yaşayan çok çok daha az insan...
less is more:)
yarın bir aksilik olmazsa bu saatlerde saraybosna'da olacağım. beynimi yoracak kitaplarla birlikte güzel bir dalmaçya kıyısı tatili.
bu, 'iyi ki doğdum' diyeceğim bir yerden bakacağım gökyüzüne demektir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder