1, 5 sene kadar önce izlemiştim, defalarca üst üste. Projenin sevimliliğinden mi, uzun zaman önce gömdüğüm 'özgürlük' duygusunu hatırlattığı için mi, şekil kaygısı olmadan yüksek bir çocukluk duygusunu özlettiği için mi bilmiyorum. ne zaman izlesem karnıma minik bi kramp sokup, beynimin tüm ısrarlarına rağmen gözlerimi doldurabiliyor:)
ben de, neden?, niye ki?... ile başlayan ve sonu gelse de sonuca bir türlü bağlayamadığım cümlelere neden oluyor, kafama kafama vuruyor aferin matt..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder