değişik

bugün lise arkadaşımın ölüm haberini aldım, samimi miydim? hayır. ama yine de görüntüler geliyor gözümün önüne. tuhaf birşey yokluk, bu kadar uzağın bile yokluğu 'yokluk' hissini pekiştirirken yakına ne hacet diyorum.. arkadaşım resimler gönderdi, diğeri sordu sen neden yoksun fotolarda? dedim sınıfın sevilen bir siması olmadım hiçbir zaman:) cevap verdi 'seni ilk tanıdığımda sınıfın duvarlarına tenis topu atıp tutuyordun, ondan olabilir:)' olabilir...

fotoğraflara tekrar baktım, önünde fotoğraf çektikleri tahtanın üzerinde kocaman "To Have and Not to Hold" yazıyor benim el yazım:) madonna'nın ray of light'ı yeni çıkmıştı sanırım, içindeki en sevdiğim şarkı buydu.. hala öyle.. bir şekilde o fotoğralarda ben de varım yazımla.. ilginç birşey izlerini görmek, izler varlıktan daha etkili 'bilinçaltı reklamcılık'

rahat uyu gülcan, şimdi senin için bahçeye çiçekleri koklamaya iniyorum, özleme diye..*

*(çok mu romantik, nefes darlığı nedeniyle ölen birisi için daha güzel bir hediye olabilir mi?)