büyülü orman

büyülü bir ormanın ortasında yükseliyor gece

dingin bir gölün etrafında toplanmış tüm kutsal,

dua olamayacak kadar gerçek bir çağrı

ve sesler var..

bilinmezliğin korkusu karnını deşiyor

nefesini kesiyor her gölge

ve sarınıp yattığın bir battaniye gökyüzü

özgürlük, çaresizlik, teslimiyet var..

'öleceğim biliyorum' diyorsun

'sabaha çıkamam bu karanlıkta 

ve belki bir kurt sürüsünün karnında sonum

şimdi hiçbir gerçeğim yok ortada'

sen, 

varsın..

dolunayın perçemleri arasından bir dal yırtıyor elbiseni

ayağının altında çıtırdıyor zaman

karanlık bir mozaik görebildiğin çürük yapraklar arasından

aklına gelen bir delilik anı geziniyor tenini

geçmiş yok,

şimdi var..

sevdiğin birinin sesine dolanmış ömrün

o konuştukça tükeniyorsun

o kadar sessiz ki artık herkes

bir anın içinde sonsuza kadar yaşıyorsun

ümit

var..

biri sana 'öl.' dese ölecek kadar yorgun

biri sana 'kalk.' dese düşecek kadar olgun bir meyvesin

hayat denen ağacın dalları arasından

kimse sana seslenmiyorsa

bir yer ayır kendine kadim köklerin yanı başından

değişim

var..

ruhun bile silinse bu ormanın sırtından

adını hatırlamasa hafızasız olanlar

kucağına ölsen bir yağmurun

ve kimsenin hoşuna gitmese bu durum

ben

varım..

09,12