renkler.. sesler.. deneyimler..
empatinin tavan yaptığı, yer yer 'film lan bu! kaptırma kendini' diye seslenen ön frontal korteksinize atılan amigdala tokatı (evet beyin biliyorum)
İşte o yalnızlığın da yalnızlığına, tanrıyla aranda teslim edilmek üzere bir candan başka birşeyin kalmadığı o ürkütücü samimiyet anını işleyen bir film life of pi.
yer yer in to the wild, yer yer tarsem, yer yer büyük yüce birşeyler yalayıp geçiyor hafızanızı..
hep tetikte, hep an'da ve orada olmanın yoğunluğuyla yoruyor.
-----
feci güzel, izleyin.